Χρόνια πολλά στις μάνες του ποδοσφαίρου που γίνονται θυσία για να ασχοληθούν τα παιδιά τους με το άθλημα που αγαπάνε.
Που τρέχουν σαν παλαβές μετά τη δουλειά για να πάρουν το παιδί, να το πάνε στην Ακαδημία, να περιμένουν να τελειώσει, να το πάνε στις άλλες του δραστηριότητες και μετά, πτώμα στην κούραση να πρέπει να το πλύνουν, να του μαγειρέψουν, να το διαβάσουν, να το κοιμήσουν και μετά για για μισή ώρα να καθαρίσουν τα γεμάτα λάσπη αθλητικά παπούτσια.
Χρόνια πολλά στις μάνες που δεν έχουν ιδέα ούτε καν τί είναι οφσάιντ και όμως ξεροσταλιάζουν στις εξέδρες καμαρώνοντας τα παιδιά τους.
Χρόνια πολλά στις μάνες – στρατηγούς.
Αυτές που σκανάρουν μέχρι κεραίας την ακαδημία στην οποία θα στείλουν τελικά το παιδί τους.
Αν είναι ασφαλής και πόσο, αν είναι οικονομική ή όχι, αν είναι καθαροί οι χώροι, οι προπονητές, το επιτελείο, αν είναι τσακάλια στη δουλειά τους ή γυπαετοί στη ζωή τους.
Χρόνια πολλά στις μάνες του λόχου.
Στις υπερπροστατευτικές. Στις μαμάδες που τρέχουν με τα σάντουιτς, τα τοστ και τα φρούτα στις προπονήσεις και στους αγώνες, ταΐζοντας τα παιδιά όποτε βρίσκουν ευκαιρία για “να πάρουν δυνάμεις” και για “να γίνει όλο μπόι”.
Χρόνια πολλά στις μάνες που αναγκάζονται να βλέπουν ποδοσφαιρικούς αγώνες σχεδόν κάθε μέρα στην τηλεόραση μαζί με το παιδί και τον μπαμπά, αντί για το αγαπημένο τους σήριαλ.
Τις μάνες που ενώ οι άλλοι τρώνε και πίνουν μπύρες στο σαλόνι, αυτές πρέπει να μαγειρέψουν, να σερβίρουν, να πλένουν για να ικανοποιήσουν τους κακομαθημένους.
Χρόνια πολλά στις μαμάδες που παρηγορούν τον ηττημένο. Τον απομονωμένο.
Τον συκοφαντημένο. Τον τραυματισμένο.
Οι μάνες που αγωνιούν, που πεισμώνουν, που τρώνε σίδερα. Που φαίνονται δυνατές αυτές για να είναι δυνατά τα παιδιά τους.
Χρόνια πολλά στις μανάδες που συντηρούν και χαρτζηλικώνουν τον απολυμένο και άνεργο προπονητή. Τον κακοπληρωμένο ή στα αζήτητα ποδοσφαιριστή.
Χρόνια πολλά στις μάνες που δάκρυσαν όταν το παιδί τους συμμετείχε στον αγώνα, έβαλε γκολ, απέκρουσε σουτ. Χειροκροτήθηκε. Σήκωσε κύπελλο. Από το κύπελλο των 3 ευρώ των πολυκαταστημάτων μετά από τουρνουά ακαδημιών, μέχρι το κύπελλο εκατομμυρίων.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΙΣ ΜΑΝΕΣ ΠΟΥ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΥΒΡΙΣΤΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΥΦΛΟ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟ ΣΤΙΣ ΕΞΕΔΡΕΣ.
ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΗ ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΔΙΑΙΤΗΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΠΟΠΤΗ.
Χρόνια πολλά στις μάνες που αγάπησαν το ποδόσφαιρο μέρα με τη μέρα περισσότερο.
Που έπαιξαν ποδόσφαιρο, που έγιναν προπονήτριες, που έγιναν μέλη συμβουλίου ομάδων, αθλητικογράφοι, επιστήμονες του αθλητισμού.
Χρόνια πολλά στη μάνα που την αποκαλούν μαμά. Γιατί μάνα είναι αυτή που σε γεννάει. Μαμά γίνεται αυτή που λατρεύεις.
Χρόνια πολλά στις ποδοσφαιρομάνες. Πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά. Που βγάζουν από παικταράδες μέχρι “θα έκανα τεράστια καριέρα αν δεν τραυματιζόμουν”.
Χρόνια πολλά στις μητέρες όλων των μαχών, δηλαδή στα τοπικά ντέρμπυ κάθε διπλανών χωριών, πόλης, διπλανών πόλεων, όμορων νομών.
ΠΗΓΉ: https://www.facebook.com/Achilleas-Yfantidis-Phychologist-of-High-Performance